Toch uitzicht op een onafhankelijke Palestijnse staat?

Civis Mundi Digitaal #5

door Wim Couwenberg

Toch uitzicht op een onafhankelijke Palestijnse staat?

Wim Couwenberg

Hoe realistisch is het streven naar een levensvatbare Palestijnse staat? Dat is een vraag die in Civis Mundi 3, 2011 ter discussie gesteld is. In Civis Mundi 4 2011 is er in aansluiting hierop gewezen op het groeiende verzet van Israëlische politici tegen het uitroepen van een Palestijnse staat in september 2011. De Palestijnse autoriteit wil dan namelijk tijdens de Algemene Vergadering van de VN een stemming uitlokken over erkenning van een onafhankelijke Palestijnse staat. Zeker 130 landen zouden daartoe al bereid gevonden zijn. Ook in Europa groeit steun daarvoor. Frankrijk en Engeland hebben die steun al toegezegd. De officiële westerse opvatting daaromtrent is echter dat zo’n staat er alleen mag komen als resultaat van onderhandelingen met Israël. Geen eenzijdige stappen in die richting, is de boodschap. En Israël verzet zich uiteraard tegen zo’n eenzijdige stap en tegen erkenning van een onafhankelijke Palestijnse staat binnen de grenzen van voor de zesdaagse oorlog in 1967 zoals gestipuleerd van Palestijnse zijde.  Het zou daarmee de hele nederzettingenpolitiek van de afgelopen jaren ongedaan moeten maken met allerlei interne conflicten daarover als gevolg. Maar alleen binnen juist genoemde grenzen is een Palestijnse staat levensvatbaar.

De effecten van de Arabische Lente zullen ook meer en meer een stempel gaan drukken op het verloop van dat conflict dat al zolang de Midden-Oosten politiek belast. Dat is al gebleken bij de recente verzoening van de rivaliserende Palestijnse partijen Hamas en Fatah en de bemiddelende rol die Egypte daarbij gespeeld heeft. Dat laat zich kennelijk niet langer primair leiden door de belangen van Israël zoals onder het bewind van Mubarak. Het heeft inmiddels ook de grensovergang met de Gazastrook voor personen tegen de zin van Israël geopend.

Israël heeft de afgelopen jaren het meest geprofiteerd van de Palestijnse verdeeldheid. Het heeft zich dan ook onmiddellijk tegen de verzoening van Hamas en Fatah gekeerd en is een internationale campagne begonnen om internationale acceptatie van een Palestijnse eenheidsregering te verhinderen. Voor het uitroepen van een onafhankelijke Palestijnse staat is die verzoening in ieder geval een noodzakelijke voorwaarde. Sceptici tekenen hierbij aan dat het uitroepen daarvan slechts symbolische betekenis heeft. De Israëlische bezetting verdwijnt daarmee uiteraard niet evenmin als de Israëlische nederzettingen in bezet gebied. En Amerika zal de geboorte van een onafhankelijke Palestijnse staat in de Veiligheidsraad wel blokkeren. Het enige dat met het proclameren van de staat Palestina te bereiken valt is het ontmaskeren van de hypocrisie van de officiële westerse politiek van een tweestatenoplossing van dit conflict.