Veel gestelde vragen over de European Federalist Papers

Civis Mundi Digitaal #19

door Leo Klinkers & Herbert Tombeur

Veel gestelde vragen over de European Federalist Papers

(www.europeanfederalistpapers.eu)

Leo Klinkers & Herbert Tombeur, schrijvers van de European Federalist Papers.

1.       OVER BELANGRIJKE BEGRIPPEN

Wat is een federatie?

Dat is een organisatie waarbij de leden autonoom en soeverein blijven maar enkele limitatieve bevoegdheden afstaan aan een apart functionerend orgaan voor het verzorgen van gezamenlijke belangen die de leden zelf niet (meer) individueel kunnen behartigen. Dat orgaan voor het geheel is soeverein voor die limitatieve bevoegdheden, zonder hiërarchisch op te treden ten opzichte van de leden van de organisatie. Beide bestuursniveaus functioneren dus soeverein. Er is een deling van soevereiniteit tussen het bestuur voor het geheel en voor de leden van de organisatie. Dit systeem kan slechts gewijzigd worden met de instemming van alle besturen, zowel de leden als het geheel. Zie Papers 2, 5-8 en 10.

Wat is een intergouvernementeel bestuurssysteem?

Dat is een organisatie waarbij de lidstaten door middel van een verdrag samenwerken en tot dat doel bevoegdheden afstaan aan een gemeenschappelijk orgaan. Het lijkt alsof dit hetzelfde is als een federatie, maar het verschil is gelegen in het feit dat, in tegenstelling daarmee, de lidstaten hun zelfstandigheid kwijt geraken, omdat het gemeenschappelijke orgaan zoekt naar een compromis tussen de belangen van de lidstaten en op een hiërarchische manier de lidstaten telkens dwingt tot uniform optreden om compromissen af te dwingen. Ook al wordt die hiërarchie geremd door in het verdrag een subsidiariteitsbeginsel op te nemen. Zie voor toelichting de Papers 1, 2, 4 en 10.

Wat is het subsidiariteitsbeginsel?

Dat is een regel in de EU-verdragen waarin is afgesproken dat tot de zelfstandige bevoegdheden van lidstaten blijft behoren wat de lidstaten zelf het beste kunnen doen. Maar dat heeft nooit goed gewerkt in het intergouvernementele samenwerkingsverband van de Europese Unie omdat niet duidelijk is wat dan het beste aan de lidstaten zelf kan worden overgelaten. De EU-verdragen leggen daarvoor geen definitie noch een criterium vast. Dit beginsel veroorzaakt zo een permanent debat over welke bevoegdheden van de Unie zijn en welke van de lidstaten. In die vaagheid kan de Europese Raad (dat is de verzameling van nationale regeringsleiders) top-down besluiten wat hij zelf goed vindt voor alle lidstaten. En die moeten die beslissingen dan ook uitvoeren, EU-breed. Maar omdat die meestal de vrucht zijn van nationaal-gedreven onderhandelingen, voordelig voor de ene lidstaat en nadelig voor de andere, is er een groeiende kritiek ontstaan op dit intergouvernementele systeem. Zie voor onze kritiek op het subsidiariteitsbeginsel de Papers 2, 11, 16, 20, 21, 22.

Wat is de verticale scheiding van bevoegdheden?

Dat is de essentie van een federatie: het federale gezag heeft een limitatieve set van bevoegdheden om gemeenschappelijke belangen van de lidstaten te verzorgen. Alle andere bevoegdheden blijven bij de burgers en de lidstaten. Het federale gezag kan niet besluiten nemen over andere onderwerpen dan de zaken die in de limitatieve lijst van bevoegdheden door de lidstaten aan dat federale gezag zijn toevertrouwd. Zie voor toelichting op dit begrip de Papers 14, 16, 21, 22.

Wat is de horizontale scheiding van bevoegdheden?

Dat is de klassieke trias politica: het scheiden van de wetgevende, de uitvoerende en de rechtsprekende macht. Deze horizontale scheiding der machten kan in een federatie toegepast worden op het federale bestuursniveau en op het gefedereerde, dat van de lidstaten. Zie de Papers 14, 19 en 20-22.

Wat zijn checks and balances?

Ook bij heldere toepassing van de horizontale scheiding van bevoegdheden - de trias politica - moeten die drie machten soms op elkaars terrein komen. Om te voorkomen dat de een de baas wordt over de andere bouwt men in een Constitutie checks and balances in: die houden de machten in evenwicht ten opzichte van elkaar. Zie de Papers 14, 16, 17 en 21-24.

Wat is Europese integratie?

Daarmee bedoelt men een soort assimilatie van de lidstaten, oorspronkelijk enkel bedoeld op economisch gebied. Maar de EU eigende zich in de loop der jaren steeds meer andere beleidsvelden toe, bij gebrek aan duidelijke bevoegdheidsverdeling tussen de EU en haar lidstaten. Dus die term ‘integratie’ betekent dat lidstaten steeds meer op elkaar (moeten gaan) lijken, omdat ze steeds meer hetzelfde beleid (moeten) gaan voeren en dezelfde regels (moeten) uitvaardigen. Zie de Papers 4-6.

Wat is fout aan Europese integratie?

Op zichzelf is ‘integratie’ een sympathiek woord, maar men moet het in dit verband op de juiste manier weten te gebruiken. Fout is het om het te zien als integratie van de lidstaten zelf. Dat lijkt namelijk op assimilatie met verlies van de eigen identiteit. Daar zitten de meeste Staten en hun Burgers niet op te wachten. Het begrip ‘integratie’ is uitsluitend verstandig op het niveau van het federale gezag. Daar worden limitatief genoemde bevoegdheden die eerst van lidstaten waren maar die ze graag overgeven aan een federaal gezag, geïntegreerd toegepast. Dus, in een Federatie zijn het niet de lidstaten die integreren, maar de bevoegdheden van het federale gezag.

Wat is de Kompetenz Katalog?

Dat is die lijst van limitatieve bevoegdheden die lidstaten in een federatie overdragen aan een federaal gezag om vervolgens die, en alleen die bevoegdheden, te gebruiken voor het behartigen van gemeenschappelijke belangen die individuele staten zelf niet meer kunnen behartigen. Bijvoorbeeld het hebben van een Europese defensiemacht, het voeren van een Europees buitenlands beleid, het voeren van een energie- en milieubeleid, et cetera. Het federale Duitsland heeft altijd aangedrongen een dergelijke Kompetenz Katalog in te voeren in de EU, maar andere lidstaten hebben dat steeds afgewezen. In essentie is het wel of niet invoeren daarvan hetzelfde als het wel of niet invoeren van een federatie. Zie de Papers 4, 10, 15 en 20-22.

Wat is het verschil tussen een federatie en een intergouvernementeel samenwerkingsverband?

In een federatie blijven de leden soeverein. Ze raken niets kwijt, maar krijgen er iets extra’s bij, namelijk dat ze zich geen zorgen hoeven te maken over belangen die ze zelf niet meer kunnen verzorgen. De soevereine leden van de federatie creëren om die belangen te behartigen een even soeverein gezag. Daarvoor maken ze een Kompetenz Katalog, een limitatieve lijst van bevoegdheden die dat federale gezag voor alle leden samen mag gaan uitoefenen, maar Duitsland blijft Duitsland, Spanje blijft Spanje, Frankrijk blijft Frankrijk, et cetera. In een intergouvernementeel samenwerkingsverband daarentegen verliezen ze langzaam maar zeker hun soevereiniteit en hun eigen identiteit. Ze moeten in dat systeem langzaam in elkaar opgaan - de integratie. En dat willen ze niet. Vandaar het toenemende verzet van veel Burgers en Staten tegen de Europese Unie. Het intergouvernementalisme in de EU voedt het euroscepticisme.

2.       OVER FEDERALISERING

Is een federatie alleen van toepassing op een staat?

Nee. Een federatie is een vorm van organiseren die men kan toepassen in privé- en publieke organisaties. De FIFA - de wereld voetbal federatie - is een bekend voorbeeld van een federale organisatie in de private sfeer. Ook de Vereniging van Eigenaren in een appartementengebouw is een federatie: het bestuur van die Vereniging heeft limitatieve bevoegdheden om te zorgen voor gemeenschappelijke belangen zoals het onderhoud van het dak, de liften en de trapportalen. Daarvoor betalen de eigenaren maandelijks een bijdrage. In een publieke federatie is dat federale belasting. Ook een coöperatie - bekend in landbouwkringen en in de bancaire sector - heeft een federale structuur. Zie Paper 7.

Waarom sluit men een federatie?

Mensen sluiten een federatie als ze zelf soeverein willen blijven, maar enkele gemeenschappelijke belangen liever laten verzorgen door een gezamenlijk orgaan. De drijfveer daarvoor kan zowel van binnenuit (belangen) als van buitenaf (bedreigingen) gevoed worden. En daar betalen ze dan ook voor: ze leggen middelen samen om iemand anders te betalen die verder zorgt voor de gemeenschappelijkheid. In de privésfeer door middel van contributies, in een staatssfeer door middel van belastingen. Zie de Papers 9, 10, 12, 14 en 20.

Wat raakt een land kwijt als het toetreedt tot een federatie?

Niets. Het krijgt er alleen iets bij, namelijk de zekerheid dat belangen die dat land niet zelf (meer) kan verzorgen door een ander orgaan worden overgenomen.

Hoe sluit men een federatie?

Een privé-federatie sluit men door een Contract of een Convenant of een andere soort overeenkomst. In de publieke sfeer is een Grondwet of Constitutie de meest gebruikte vorm. Niet een Verdrag. Staten gebruiken doorgaans een Verdrag als instrument om een confederatie of een intergouvernementeel samenwerkingsverband op te richten. Zie de Papers 2, 4, 5 en 7.

Weten veel mensen wat een federatie in werkelijkheid betekent?

Nee. Door valse voorlichting door Eurosceptici en Eurohaters is het beeld ontstaan dat een federatie een superstaat of een imperium is. En dat is het nu juist niet. Het huidige intergouvernementele samenwerkingsverband van de Europese Unie waarin de regeringsleiders in de Europese raad alles kunnen besluiten wat ze willen en dit vervolgens kunnen afdwingen in de lidstaten is een superstaat.

Zijn er verschillende soorten federaties?

Ja. Het beste is om daarvoor Paper 5 te bestuderen.

Zijn er goede en verkeerde federaties?

Ja. Soms zijn federaties constitutioneel en institutioneel verkeerd in elkaar gezet. En dan blijken ze niet lang te overleven of gebrekkig te functioneren. Zie voor voorbeelden de Papers 18 en 19.

Hebben federalisten allemaal dezelfde opvattingen over federalisering?

Nee. Helaas is er nog geen ‘heersende leer’ over wat federalisering precies is. Dat wil zeggen, wij menen dat wij in de European Federalist Papers een eerlijke poging hebben gedaan om op basis van oude en nieuwe wijsheden de vaste contouren van Europese federalisering vast te stellen, maar er zijn natuurlijke ook mensen met andere opvattingen. Hoewel die waarschijnlijk nog geen tijd hebben gehad om onze Papers grondig te bestuderen.

Wat voor andere opvattingen zijn er zoal?

Onder leiding van de President van de Europese Commissie, José Manuel Barroso, is er een stroming die spreekt over Federation of Nations. Dat is in onze ogen hetzelfde als een zwangere man: twee woorden die niet bij elkaar horen - of een ‘contradictio in terminis’, net zoals een ‘Grondwettelijk Verdrag’. Men mag alleen maar zeggen ‘Federation of Citizens’ omdat - welk wijs boek over federalisering men ook raadpleegt - de Burgers de grondslag van een Federatie vormen, niet de Staten. Daarnaast zijn er verschillende opvattingen over de methode waarlangs men een Europese federatie wil creëren. Federalisten in het Europees Parlement willen dit doen door aanpassing van de EU-verdragen. Wij wijzen dat af omdat dit al vele malen eerder is geprobeerd en altijd mislukt is. En ook nooit kan lukken. Zie daarvoor de Papers 11 en 12. Wij kiezen als methode de succesvolle aanpak in 1787 door de founding fathers van de Amerikaanse federatie, te weten een federale Conventie. Die Conventie moet leiden tot een federale Constitutie die geratificeerd wordt door een meerderheid van Burgers van tenminste negen landen van de Eurozone.

Hoelang is men in Europa al bezig met het creëren van een federatie en waarom is dat nog niet gelukt?

Al 700 jaar spreekt men hier over de noodzaak om te federaliseren; het begon in het Rijk van de Habsburgers. In onze moderne geschiedenis is het Ventotene Manifest van Altiero Spinelli uit 1942 wellicht het eerste goed geformuleerde idee voor een Europese Federatie. Daarna is Europese samenwerking van de grond gekomen door het Schuman Plan van 1950. Maar dat is nooit tot de beoogde Federatie gekomen omdat dit Schuman Plan een ernstige systeemfout bevat die in alle daarna volgende EU-verdragen is doorgetrokken. Wij leggen dat uit in de Papers 11 en 12. Zie voor een meer gedetailleerde beschrijving van het na de Tweede Wereldoorlog mislukken van Europese federalisering Paper 25.

Heb je voor een federatie niet een homogeen volk met een homogene taal nodig?

Nee, dat is een populaire misvatting die te pas en te onpas wordt verkondigd. Ook in de VS was en is het niet zo dat iedereen Engels spreekt. Er zijn miljoenen die hun eigen taal blijven spreken en zich met enkele woorden Engels behelpen. Voorts is het verschil tussen inwoners van Vermont en Texas net zo groot of misschien groter dan dat tussen een Fin en een Griek. En wist u dat de Federatie Zwitserland vier talen als officiële bestuurstaal heeft vastgesteld in haar federale constitutie. En het federale India 22 talen? De EU erkent overigens 23 officiële talen. Zie de Papers 15 en 20.

Wat maakt een federatie zoveel sterker dan andere staatsverbanden?

Het antwoord op die vraag wordt duidelijk als u kijkt naar federaties als Canada, Verenigde Staten, Brazilië, Australië, India, Oostenrijk, Zwitserland en Duitsland. Zeer sterke landen. Kijk binnen Europa naar het verschil tussen de federatie Duitsland en de centralistische staat Frankrijk. Duitsland heeft tijdens de crisis nog steeds economische groei, Frankrijk helemaal niet. Dat ligt niet aan zijn President François Hollande, maar aan het staatssysteem. Als u daar meer van wilt weten lees dan Paragraaf 1.5 van het Jaarverslag 2012 van De Nederlandse Bank (DNB). Daarin wordt uitgelegd waarom het federale staatssysteem van Amerika in staat is gebleken sneller en effectiever te reageren op de banken- en economische crisis. En Amerika heeft sinds 1787 maar één binnenlandse oorlog gehad. Hoeveel hadden wij er in Europa sinds 1787? Zie de Papers 15-17, 20 en 21.

Kan de Benelux een rol spelen bij de Europese federalisering?

Ja. De Benelux is de initiator van de Europese samenwerking, al voor Wereldoorlog II. Ook nu zien we voor de Benelux een belangrijke rol weggelegd om de omslag te maken naar een daadwerkelijke Europese federatie. Zie daarvoor Paper 13.

Hoe wordt een land lid van een federatie?

Dat kan op twee manieren. Meteen bij het ratificeren van de Constitutie. Dan gelden er verder geen andere vereisten dan voortaan te voldoen aan de Constitutie. Men kan ook later toetreden. Maar in dat geval vereist de Constitutie een zware besluitvorming. Niet alleen moeten de Burgers en het Parlement van zo’n toetredend land akkoord gaan, ook de Burgers en de Parlementen van de andere lidstaten, alsook de twee Huizen van het federale Parlement moeten daartoe bereid zijn. Zie de Papers 5-8, 21 en 24.

Kan een lidstaat op eigen gezag een federatie verlaten?

Nee, niet eenzijdig. Hier geldt dezelfde procedure als bij latere toetreding: iedereen moet akkoord zijn met een eventuele uittreding van een lidstaat (Paper 24). Dit was in Amerika de oorzaak van de enige binnenlandse oorlog van 1861 tot 1865: een tiental Staten had zich eenzijdig van de federatie afgescheiden omdat ze bang waren dat de aankomende President Abraham Lincoln de slavernij zou gaan afschaffen zodra hij zijn ambt zou aanvaard hebben. Hij verklaarde hen de oorlog, uitsluitend op grond van hun eenzijdig uitreden. Dat uittreden was in strijd met de Constitutie en die moest gehandhaafd blijven. Niet vanwege de slavernij. Pas in 1863 liet hij de slavernij afschaffen.

Wat is het aandeel van het federale budget in het bruto binnenlands product?

In Amerika is dat 24%. In de Europese Unie nauwelijks 1%. Dat is een van de reden waarom de EU zoveel moeilijkheden heeft met het absorberen van schulden van lidstaten. Steeds opnieuw moeten schuldvrije of schuldarme lidstaten onderling overeenkomen of en hoe zij lidstaten met een te grote schuldenlast financieel gaan helpen. Dat drijft de EU uiteen. Zie de Papers 1-5 en 21-22. 

Blijven de belastingen van staten gelijk bij invoering van een federale belasting?

Nee, natuurlijk niet. Dan worden belastingen van lidstaten verlaagd of afgeschaft. Burgers moeten er beter van worden, niet slechter. Het is een constitutionele kwestie en een beleidskeuze welke belastingen federaal worden en welke blijven behoren tot de lidstaten en hun samenstellende onderdelen. Zie Paper 22.

Ontstaat er bij een federale belasting een beter evenwicht tussen inkomsten en uitgaven?

Ja. Een voorbeeld op het gebied van defensie-uitgaven. De Amerikanen geven meer dan twee maal zoveel aan Defensie uit als de Europeanen. Maar ze hebben een veel evenwichtiger verhouding tussen investeringen (25%), personeel (50%) en exploitatie (25%). België, Italië en Griekenland besteden meer dan 70% van hun defensiebudget aan personeel. Dat betekent weinig investeringen. Dan lijden de 27 lidstaten ook nog eens aan fragmentatie. Zo zijn er meer dan 20 verschillende gevechtsvoertuigen in Europa en worden defensiebeslissingen vooral nationaal genomen, zonder te kijken naar de overschotten en tekorten bij de NAVO en EU. De EU is slechts in staat 70.000 militairen van de bijna twee miljoen Europese militairen in te zetten. Dat soort financiële onevenwichtigheden verdwijnen in een Federatie. Zie de Papers 21 en 22.

3.       OVER HET VERDRAG VAN LISSABON

Waarom is het niet mogelijk een Europese federatie te maken door aanpassing van het Verdrag van Lissabon?

Dat is niet mogelijk doordat het Verdrag vol systeemfouten zit. Een systeemfout is een zo ernstige fout dat het aan ’t systeem zelf ten gronde richt. Elke poging om die fout te repareren maakt de problematiek alleen maar erger. Zij werd ingebouwd in het eerste officiële document dat Europese gemeenschappelijkheid wilde creëren: in het Schuman Plan van 1950. De fout was/is: een federatie willen stichten door middel van a) een Verdrag, b) te tekenen door Staten. Vanaf dat moment werd het te vergemeenschappelijken Europa top-down, hiërarchisch geregeerd door Regeringsleiders. Het had moeten zijn: a) een Constitutie, b) geratificeerd door Burgers, omdat een Federatie door zijn bottom-up karakter per definitie een democratische ontstaansgrond heeft. Omdat die systeemfout is meegetrokken in elke daarna volgende aanpassing van de Europese verdragen, zelfs in de poging om een Europese Grondwet op te maken in 2003, is ook een nieuwe aanpassing van het Verdrag van Lissabon gedoemd te mislukken. Sterker nog: elke aanpassing ervan zal het destructieve karakter van het intergouvernementele systeem alleen maar verergeren. En daarmee de weerstand van steeds meer Burgers en Staten tegen de EU. Zie voor een toelichting de Papers 11 en 12.

Wat is er zo slecht aan het Verdrag van Lissabon?

Het Verdrag van Lissabon is het slechtste wettelijke document dat ooit in de geschiedenis van Europa is geschreven. De kern van de wetgevingsleer is dat men uitsluitend algemeen verbindende voorschriften moet maken. En die voorschriften moeten eenduidig zijn. Maar het Verdrag van Lissabon, dat eigenlijk uit twee verdragen bestaat die bij elkaar ruim 400 artikelen tellen, is dubbelzinnig en kent aan het slot enkele tientallen Protocollen die aangeven hoe men die artikelen moet toepassen, en daarna enkele tientallen uitzonderingsbepalingen op die artikelen. Dat laatste is het ergste wat men met wetgeving kan doen: uitzonderingen op algemene regels formuleren. Daarom geldt voor dit Verdrag van Lissabon de oude spreuk: hoe meer regels, hoe meer vlegels. Zie de Papers 1-5, 14 en 21-24.

Waarom zou de federalisering van Europa mogelijk zijn, als het gedurende meer dan zestig jaar niet is gelukt, net nu er steeds meer Eurosceptici en anti-Eurocraten zijn?

Ja, die omslag naar een Federatie is mogelijk. Nu is er zelfs een reële kans, door de crisis, niet enkel van de financiën, maar van het hele EU-systeem. Het volstaat te begrijpen wat federalisme is. Federalisme dat de Burgers voorrang geeft op de Staten. Scepticisme en verzet tegen de EU en haar technocraten zijn juist gegroeid door haar intergouvernementele systeem dat centralistisch en top down werkt. 

4.       OVER DE FEDERALE CONSTITUTIE (Papers 21-24)

Waarom kiezen jullie een Amerikaanse grondwet voor Europa?

Dat doen we niet. Het is niet een Amerikaanse grondwet. Het is een Europese grondwet die gebaseerd is op de staatkundige wijsheden van Europese filosofen en politieke theoretici. Het is de verdienste van de Amerikanen van einde 18e eeuw dat zij toen al de waarde van de geschriften van die Europese wijsgeren inzagen en als eersten in de geschiedenis van de mensheid die wijsheden omzetten in een praktisch toepasbare grondwet. Wij Europeanen zijn daarvoor al die tijd blind geweest. En daarvoor hebben wij de hoge prijs betaald van een niet-aflatende stroom oorlogen.

Wat maakt jullie Constitutie tot een sterk en toepasbaar fundament voor een Europese federatie?

Onze Constitutie bevat uitsluitend universele beginselen van democratie en federalisme. In slechts tien artikelen. Door zijn compactheid is hij geschikt voor elke verzameling van landen die op een federale wijze willen samenwerken zonder hun soevereiniteit te verliezen en om er allemaal beter van te worden. Zoals 1 + 1 = 2 een formule is die men in elk land van de wereld kan toepassen. En iedereen begrijpt zo’n bondige, duidelijke en algemeen geldende tekst; deze constitutie is in elk geval het tegenovergestelde van het technocratische Lissabonverdrag met al zijn aanhangsels en amendementen, dat geen hond snapt en dat niet eens werkbaar is voor de technocraten zelf.

Wat zijn dan die universele beginselen in jullie federale Constitutie?

Dat zijn: a) verticale scheiding van bevoegdheden (Kompetenz Katalog), b) horizontale scheiding van bevoegdheden (trias politica), c) checks and balances (evenwicht tussen die machten als ze elkaar nodig hebben), d) dualisme (parlement en president hebben een eigen democratisch mandaat), e) grondrechten, f) de federatie is van de burgers, g) wederzijdse rechten en plichten tussen staten en tussen het federale gezag en staten. Verder niets. Dat is voldoende gebleken om 50 staten in Amerika bijeen te krijgen en bijeen te houden. Wie durft te beweren dat dit niet toepasbaar zou zijn voor Europa kletst maar wat. De Verenigde Staten van Amerika en andere grote federaties bewijzen al decennialang het tegendeel.

Hoe zijn jullie gekomen tot een Constitutie van tien artikelen?

De Amerikaanse grondwet van 1789 telt slechts 7 artikelen. Maar sindsdien zijn er 27 amendementen op die grondwet gekomen. Een aantal daarvan hebben wij geïncorporeerd in onze Constitutie. En voorts hebben we de structuur van de 7 Amerikaanse artikelen verbeterd door af en toe scheiding aan te brengen in artikelen die beter op een andere manier zouden kunnen worden geschreven. Ook hebben we elementen uit de Zwitserse Grondwet ingevoegd. Vandaar dat het onze Constitutie nu 10 artikelen telt.

Maar met slechts 10 artikelen kun je toch onmogelijk de veelzijdigheid van het Europese samenleven dekken?

Juist wel. Door uitsluitend universele beginselen in de Constitutie vast te leggen kan geen enkel land tegen die Constitutie zijn. Juist door zijn beperkte omvang van tien artikelen (de Duitsers zeggen: "In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister"-Goethe) dekt het alles wat ons in Europa lief is. Het Verdrag van Lissabon daarentegen, met zijn ruim 400 artikelen, provoceert automatisch de behoefte van lidstaten om allerlei nationaal getinte details en uitzonderingsbepalingen op te nemen. Daardoor is het een extreem slecht wettelijk document dat de belangen van de Europese Burgers afbreekt. Een juridisch student die zoiets zou bedenken zou van de faculteit verwijderd worden.

Hoe is in die Constitutie de democratie verzekerd?

Door een stelsel van twee Kamers: het Huis van de Burgers en het Huis van de Senaat. Het eerste Huis wordt rechtstreeks gekozen door de stemgerechtigde Burgers van de federatie waarbij het grondgebied van de hele federatie één kieskring vormt. Dus een Duitser kan stemmen op een Spanjaard en omgekeerd. De Senaat wordt benoemd uit en door de Parlementen van de Staten die aan de Federatie deelnemen. Ook de President wordt rechtstreeks gekozen. Parlement en President hebben dus elk een eigen democratisch mandaat. Dit is waarachtig dualisme, iets wat niet mogelijk is een parlementaire democratie waarbij de wetgevende macht formeel de finale bevoegdheid heeft maar in de praktijk van alle Europese landen aan de leiband van de uitvoerende macht loopt. Zie de Papers 17 en 22.

Waarom zou een Duitser stemmen op een Spanjaard? Hoe weet hij dat dit een goede stem zou zijn?

Dat hoeft hij niet te weten. Verkiezingen moeten plaatsvinden via transnationale of trans-Europese politieke partijen. Kiezers stemmen op een kandidaat van een partij. Het is dus een lijstenstelsel. Het is de verantwoordelijkheid van de politieke partijen om federatie-breed, geschikte kandidaten op de kieslijst te plaatsen. Met een aanbod dat het voor de kiezers mogelijk maakt op de beste kandidaat te stemmen. Bijvoorbeeld door die kandidaten op de lijst te plaatsen in een vrouw-man-vrouw-man verhouding. Dus 50-50% gender gelijkheid. Zie Paper 22.

Ondanks die federale grondwet zitten de Amerikanen toch met die fiscal cliff?

Ja, zij wel, maar in onze Constitutie kan zich dat niet voordoen. Wij hebben namelijk enkele verbeteringen aangebracht, onder meer door de President bevoegd te verklaren een bindend referendum uit te schrijven ter oplossing van een impasse die zich kan voordoen als politici het stelsel van checks and balances misbruiken door non-decision making te praktiseren.

Dus jullie doen aan directe democratie?

Ja. De Zwitsers hebben medio 19^e eeuw op basis van de Amerikaanse grondwet een eigen federale Constitutie gemaakt. Maar daar hebben zij ook vormen van directe democratie aan toegevoegd. Die hebben wij op onze manier verwerkt in onze Constitutie. Zie Papers 23 en 24.

Wat moeten de lidstaten van een federatie in eigen land aanpassen?

Niets. Ze blijven wat ze zijn en ze houden wat ze hebben: hun eigen parlement, regering, rechterlijke macht et cetera. Ze hebben alleen enkele goed omschreven zaken die ze wegens de mondialisering zelf niet meer kunnen verzorgen aan een ander orgaan gegeven zodat ze daar zelf geen kopzorgen meer over hebben.

5.       OVER HET ORGANISEREN VAN EEN FEDERALE CONVENTIE

Waarom willen jullie in 2013 een federale conventie organiseren zoals de Conventie van Philadelphia in 1787?

Eind mei 2014 zijn er weer verkiezingen voor het Europese Parlement. En sinds een jaar verklaren steeds meer EU-politici, waaronder zelfs de President van de Europese Commissie, dat er hoe dan ook een federaal Europa zal en moet komen. De reeks crises in Europa zet blijkbaar ook politici aan deze mening te uiten. Welnu, de tijd is dus rijp om in een door Burgers gedragen conventie een ontwerp van een federale Constitutie te maken en deze aan alle Europese Burgers aan te bieden in de vorm van een referendum.

Zijn andere federalisten het daarmee eens?

Nee. De leidinggevende federalisten hebben op dit moment (mei 2013) twee opvattingen die afwijken van de onze. Ze willen zo’n federale conventie pas in 2015 organiseren, dus na de verkiezingen van 2014. Dit betekent dat die verkiezingen inhoudelijk weer even nationaal aangedreven gaan worden als alle vorige verkiezingen. Ook al zit Europa nu in een diepe crisis, niet alleen financieel-economisch maar ook institutioneel: de lidstaten staan steeds meer als vijanden tegenover elkaar, omdat er geen Europese agenda is, enkel nationale agenda’s. Waarom ze een Conventie willen uitstellen is ons niet duidelijk als je ziet dat de media en de publieke opinie stellen dat het zo niet meer verder kan. Dus pleiten wij ervoor om dat nu te doen, alleszins vóór de verkiezingen. En dezelfde mensen willen federaliseren via een aanpassing van de EU-verdragen. Maar we hebben al uitgelegd dat door ernstige systeemfouten van die verdragen elke aanpassing nimmer een Federatie oplevert en alleen maar meer ellende.

Waarom willen jullie een federale conventie met leiders van civil-society-organizations, en niet met vertegenwoordigers van EU instellingen, noch van lidstaten?

Een federatie is van en voor de Burgers. Wat voor een ellende er ontstaat als je vertegenwoordigers van EU-instellingen en van lidstaten laat discussiëren en besluiten over Europese federalisering is genoegzaam duidelijk geworden na de mislukte Conventie van Valéry Giscard Estaign in 2002-2003. Zie Paper 25.

Wie vertegenwoordigen die civil-society-organizations?

Het blijkt dat in elk EU-land tientallen organisaties bestaan die op een of andere manier de Europese verbondenheid, eenheid, samenwerking bepleiten. Organisaties van ouderen en jongeren. Van beschouwende, culturele, politieke en activistische groepen. Gevestigde en recente organisaties. Met elkaar vertegenwoordigen ze miljoenen Europese Burgers die volgens de Eurobarometer zeer vóór Europa zijn, maar niet per se voor de huidige Europese Unie. Sommige van die organisaties opereren als een paraplu waaronder vele andere organisaties schuil gaan. Omdat een federatie moet worden opgericht door de Burgers zelf selecteren wij dus burger-organisaties als deelnemers. Vertegenwoordigers van EU-instellingen en lidstaten worden uitgenodigd als waarnemers, niet als besluitvormers.

Maar waarom beperk je het deelnemerschap van de federale conventie dan tot 55 gedelegeerden? De bevolking van Europa is nu toch veel groter dan toen in Amerika?

Primair beperken wij het aantal gedelegeerden tot 55 als eerbetoon aan de 55 gedelegeerden van de Conventie van Philadelphia. Zij hebben de Amerikaanse federatie opgericht die eerst 13 en uiteindelijk 50 staten met elkaar verbond. Dat kunnen wij ook in Europa. Secundair omdat het onzin is om te veronderstellen dat een groter aantal Europeanen nu zou moeten dwingen tot een groter aantal gedelegeerden. Het gaat om a) de kwaliteit van het ontwerp federale Constitutie en b) de kwaliteit van de aanwezige leiders van die burgerorganisaties.   

6.       OVER EEN REFERENDUM OVER DE FEDERALE CONSTITUTIE

Hoe zijn jullie in staat een Europa-breed referendum te organiseren over het ontwerp van de federale Constitutie dat uit die federale Conventie komt?

De professionals die dat kunnen en de technologie om dit mogelijk te maken zijn beschikbaar.

Hoe voorkom je met een elektronisch referendum fraude? Dus dat mensen meer dan eenmaal stemmen?

Kijk eens op Google naar Fraternité 2020. Vul je stem in en dan zie je het antwoord.

Wat gaat er gebeuren als het referendum laat zien dat een meerderheid voor is? Worden de EP, de EC en de ER dan weggestuurd?

Er zijn drie mogelijkheden: ofwel we halen geen meerderheid in negen landen van de Eurozone. Ofwel een meerderheid van Burgers van negen landen van de Eurozone is vóór. Ofwel Burgers in meer dan negen landen van de Eurozone, misschien wel alle EU landen. In het eerste geval houdt alles op, we hebben het dan niet gehaald. In het tweede geval maken we een Federatie van die negen of meer landen van de Eurozone. Die verlaten dan de EU, treden toe tot de Europese Federatie en die Federatie wordt dan lid van de EU. In het derde geval, als alle EU-lidstaten lid zouden worden van de Federatie, maken we een overgangsplan om de hele EU om te zetten in een Federatie Europa.

Denken jullie echt dat je de bevolking van Europa meekrijgt om voor een Federatie Europa te kiezen?

Ja. Omdat die Federatie volgens ons het andere Europa is dat de Burgers al jarenlang wensen. Wij zijn ervan overtuigd dat een Federatie precies die ‘boost’ gaat geven aan het Europese continent die nu nodig is.

Waar halen de Burgers van Europa dat recht vandaan?

Van de toelichting die James Madison gaf bij het First Amendment op de Amerikaanse Constitutie in 1789: schrijft: "All power is originally vested in, and consequently derived from, the people... The people have an unalienable right to reform or change their government, whenever it be inadequate to the purposes of its institution." Hiermee vat Madison in twee zinnen samen wat vanaf Aristoteles tot en met Montesquieu is geschreven over het belangrijkste politieke recht van de Burgers: hun bestuur hervormen of vervangen als dat bestuur slecht werkt.

Hoeveel stemmen hebben jullie nodig om die Federatie op te richten?

We hebben slechts de meerderheid van de Burgers van negen landen van de Eurozone nodig.

Wanneer zullen we die Federatie hebben?

Dat die er aan zit te komen is duidelijk. Wanneer? Dat hangt af van de uitslag van het referendum.

7.       OVER DE AUTEURS VAN DE EUROPEAN FEDERALIST PAPERS

Waarom zijn jullie die European Federalist Papers gaan schrijven?

Om alsnog de fout van Jean Monnet en Robert Schuman uit 1950 te herstellen. In plaats van een Federatie te creëren uit en door de Burgers kozen zij voor een Federatie van Staten waardoor Regeringsleiders met hun nationaal gedreven agenda’s de hiërarchische bazen van de EU werden. Monnet en Schuman hadden samen met Spinelli hetzelfde denk- en handelingsproces moeten doormaken als de founding fathers in Amerika: een federale Conventie die de wijsheden van Europese filosofen zou omzetten in een federale Constitutie. Dan hadden zij in 1950 niet de verkeerde methode gekozen om te proberen een Federatie te creëren door middel van een Verdrag van Staten. Nogmaals. Het is alleszins de bedoeling geweest in 1950 om een Federatie te creëren, maar dat is door die systeemfout nooit gebeurd en zal ook nooit gebeuren. Jaar na jaar was het zelfs een taboe om over federalisering te spreken. Toen in de loop van 2012 door de banken- en economische crisis eindelijk leden van de EC openlijk het F-woord gingen gebruiken vonden wij dat de tijd rijp was om alsnog te doen wat Monnet, Schuman en Spinelli in 1950 ten onrechte hebben nagelaten en wat Robert Levine terecht in 1999 in de New York Times gekapitteld heeft: ‘Europa heeft een eigen versie van de Federalist Papers nodig’. Zie de inleiding van onze Papers op de Homepage van de website www.europeanfederalistpapers.eu.    

Wat legitimeert jullie om deze Papers te schrijven? Jullie heten toch niet Jefferson, Hamilton, Madison of Jay?

Inderdaad, wij hebben andere namen. Onze European Federalist Papers zijn gebaseerd op ruim tien jaar studie en negen maanden schrijven. Verder op kennis, ervaring, ondersteund met toepassing van standaarden en principes van bestuurskunde, staatsrecht, filosofie, politieke wetenschap en uitgebreide literatuurstudie. U mag zelf bepalen of dat voldoende legitimatie geeft om deze Papers te hebben mogen schrijven.

Zijn jullie politici, of wetenschappers of overheidsadviseurs/consultants?

Wij zijn geen politici. Wij zijn ook niets verschuldigd aan een politieke partij. U kunt ons het beste plaatsen tussen wetenschap en overheidsadvisering. Wij leggen uit waarom een Federatie nodig is, wat er moet gebeuren om een Federatie te creëren en hoe. Dat is advisering. Maar we gebruiken daarbij onze kennis en ervaring (dat is wetenschap) en verantwoorden onze standpunten met cijfers, feiten, rationele argumenten en extensieve literatuurverwijzingen (ook dat is wetenschap). In de geschiedenis van Europa is dit nooit eerder geschreven. Maar het kan altijd beter. Mits degenen die het beter weten voldoen aan het wetenschappelijk vereiste onze standpunten te weerleggen - op papier zodat het verifieerbaar is - met betere cijfers, feiten en argumenten.

Waarom zijn de European Federalist Papers alleen in het Nederlands en Engels?

We hebben geen geld voor andere vertalingen. Sympathisanten van onze Papers hebben inmiddels het initiatief genomen om met vrijwilligersgroepen vertalingen in zes andere talen te maken: Zweeds, Litouws, Roemeens, Spaans, Frans en Tsjechisch. Wij hopen dat anderen volgen.

Zijn er nog meer opmerkelijke federalistische groepen?

De belangstelling voor federale staatsvormen is bijzonder groot. Over de hele wereld en vooral ook in Europa zijn honderden groeperingen hiermee bezig. Teveel om op te noemen. Enkele groepen die niet onvermeld mogen blijven zijn: de Union of European Federalists, het Spinelli Forum, de JEF-groepen en de European Federalist Party. Op mondiaal niveau de World Federalist Movement en de World Constitution & Parliament Association.