Herfstgedichten
Civis Mundi Digitaal #28
door Piet Ransijn
Herfstgedichten
Nostalgie in het najaar
Piet Ransijn. Opgedragen aan onze dochter die in de herfst geboren is
Heimwee in de herfst
De herfst brengt altijd heimwee mee
Heimwee naar ik weet niet waarheen
In de herfst voel ik mij vaak alleen
Liefst zou ik verdwijnen in een boot op zee
En jij mag met mij mee
In de wolken
2001 08 23
Wandelen door de weilanden
zonder werk om handen
Werkdruk kwijt: eindelijk tijd
om naar de wolken te kijken
Ze langzaam te zien wijken
in de eindeloze blauwe lucht
te zijn als de wolken
en langzaam verdwijnen
in de eindeloze blauwe lucht
Een man in de wolken
Verre vogel De Steeg 1998
Witte wolken
blauwe lucht
Verre vogel
hoge vlucht
Heeft de ruimte
heeft de tijd
op zijn weg
in de oneindigheid
Hij maait niet
en hij zaait niet
werkt niet op het land
maar eet uit uw hand
Vliegt voor z’n plezier
Hij hoeft nergens heen
Hij zweeft reeds
door de onmetelijke
hemel heen
Hij is al bij u
Fluisterstil
Zwolle 2005 05 19
Het is of de wind is gaan liggen
en het fluisterstil is geworden
Ook de vogels houden hun snavel
Denkende ikken staken hun loze gekakel
Niemand heeft meer iets te zeggen
Niemand heeft iets te vertellen
Ademloos spreekt zwijgend het Ene
zonder hetgeen niets anders spreekt
Vlinder voor een dag* 2002 07 26
De zomer lijkt over
zijn hoogtepunt heen
Er fladdert daarginder
nog een dolende vlinder
Waar gaat hij toch heen?
Wat wil hij nog vinden
nu warme zomerse winden
wijken voor onbestemd weer?
Ons nietige ik is graag machtig
Maar het is niet zo krachtig
Het is kwetsbaar en klein
als een vlinder kan zijn
Frêle als een vlinder
die leeft met de dag
Even wat fladderen mag
tot hij heen gaat naar ginder
Fladdert wat rond in de regen
glanst als de zon schijnt
Een onbetekenend leven
Toch een deel van het Zijn
Fladdert wat rond in het Zijn
Onbeduidend en klein
gaat hij op in het Zijn
kent geen ik en geen mijn
Zou het niet zalig zijn
vrij van een ik en een mijn
kwetsbaar en klein mogen zijn
in het alom aanwezige Zijn?
*De vlinder is het symbool van de ziel
Zie bijv. de Taoïstische wijsgeer Tswang Tse:
“Ben ik Tswang Tse die droomt dat hij een vlinder is
of ben ik een vlinder die droomt dat hij Tswang Tse is?”
Dolende vlinder 2013 09 03
Aan het IJsselstrand
Een dolende vlinder
die zijn weg niet kan vinden
fladdert alleen om mij heen
Waar gaat hij toch heen?
De zomer is bijna voorbij
Dichte wolken trekken langszij
De vlinder fladdert nog even
dan eindigt zijn zomerse leven
Dan gaat de dolende vlinder
zijn weg weer naar ginder
De vlinder is niet alleen
Velen vliegen om hem heen
Vallende bladeren 2014 11 12
De herfst van het leven
heeft zijn beloop gekregen
Bladeren vallen neer
dwarrelen heen en weer
Het lijkt een zinloos gebeuren
Het heeft geen zin erom te treuren
Je vraagt je af: waar dient het voor
Maar het leven gaat toch door
Het leven eindigt met de dood
in het klein en in het groot
Zo gaat het individueel
en in het grote geheel
Maar tevens gaat het door
en dient het ergens voor
Leven trekt zich terug in de aarde
Verliest zijn uitgedrukte waarde
Maar bewaart zijn scheppingskracht
Toont nog eens zijn ongekende pracht
Wat kan de schoonheid benaderen
van zoveel vallende bladeren?
Op de grote hoop 2014 11 18
Doelen van het leven
waar ik over heb geschreven
Wat men er ook van vindt
het wordt weerloos in de wind
een grote hoop opgedreven
Wat ik heb geweten
waar ik over heb geschreven
wordt gewoon vergeten
Alles sterft op deze aarde
Heeft geen blijvende waarde
Daarom heb ik steeds geschreven
omdat een mens wil blijven leven
door verlangen voortgedreven
naar onvergankelijke waarden
die hij leven wil op aarde
De laatste bloemen
2007 10 17 Havikerwaard in de morgendauw
Er staan nog late bloemen
in met dauw bedekte weiden
Ze staan er al sinds tijden
Het zijn de laatste bloemen
Hun dagen zijn geteld
De zomer is voorbij
Hun einde is voorspeld
De laatste bloemen in de wei
Het was een wei met vele bloemen
De mooiste zijn allang verdwenen
’s Zomers door de zon beschenen
Niet lang genoeg voor alle bloemen
De dagen worden koud en kort
omdat het langzaam winter wordt
Zolang die late bloemen er nog staan
geven zij nog kleur aan ons bestaan
Druipende bomen
2005 10 17
Dagen zijn verstoken
van warmte en zon
Het wordt donker alom
Druilende wolken
en druipende bomen
besprenkelen de grond
De vele druppels komen
de gevallen bladeren tegen
ze zakken samen in de grond
Een nevelige regen
streelt het natte gras
Een dwarrelend blad
valt zacht naar beneden
en zweeft in het rond
op weg naar de grond
De avond valt in vrede
2008 08 13 ’s Avonds aan de IJssel
Fiets hier voor m’n plezier
Waar is het mooier dan hier?
Een aangenaam verblijf
Eindelijk rust in mijn lijf?
Boven de zilver blinkende stroom
schijnt een bijna volle maan
zoals in een wondermooie droom
en hij kijkt mij stralend aan
Voorbij de heuvels aan de horizon
nog een laatste sprankje zon
De avond valt in vrede
De dag is haast verleden
Vogels verdwijnen in de vage verten
die zich aan het gezicht onttrekken
Zo wijkt het leven in het onbestemde
met al wat mij bevreemde en beklemde
Een onbestemde horizon
Langs eindeloze groen met grijze dijken
waar eindeloze rijen riet langs prijken
gaan wij naar een onbestemde horizon
achter en voorbij een eindeloze zee
Uiteindelijk gaat iedereen
zijn eindeloze weg alleen
verlangend naar de ander
vervulling vindend bij elkander
Een eindeloze reis
die nergens toe leidt:
een onbestemde horizon
een eindeloze zee
Wij wensen, hopen en verwachten
een vrije toegang tot het paradijs
aan het einde van een lange reis
Maar het geluk waar wij naar smachten
wijkt naar een onbestemde horizon
achter en voorbij een eindeloze zee
Geluk dat in ons is 20101 01 14
Soms
zijn mensen gelukkig met bijna niets
Rijden tevreden op een oude fiets
Verlangen niet speciaal naar iets
Leven in het heden
Zijn gewoon tevreden
met wat ze altijd deden
Anderen willen van alles bereiken
Altijd bezig met zoeken en kijken
Wat kan ik nog meer bereiken?
Willen steeds maar meer en meer
Meer geld, meer macht, meer eer
Wanneer eindigt dit een keer?
Wanneer komt het streven tot rust?
Wanneer worden wij ons weer bewust
dat het geluk reeds in ons rust?
Zin en onzin 2009 10 31
Mensen delen zin en onzin
praten met en door elkaar
en ervaren daarin zin
Doen iets met elkaar
praten langs elkander heen
voelen zich soms één
maar meestal ook alleen
Ongrijpbaar
De Steeg 1997
Een licht en stil geluk
dat ik als kind gekend heb
komt weer boven af en toe
Ik weet niet hoe
Mijn leven lang
heb ik ernaar verlangd
Er zijn geen woorden voor
Het is er steeds geweest
Het is nooit weg geweest
En toch nog niet te vatten
Ongrijpbaar als het is
is het mij telkens weer ontglipt
ijler dan de lucht die onze adem is
of als water waar een boot op drijft
ons vloeiend door de handen glijdt
Vervlogen vlagen van voorbij geluk
soms vluchtig in gedichten afgedrukt
zijn mij slechts bijgebleven
van wat ik als een kind
verlangd heb in mijn leven
Van Gogh, Laan met populieren
Het land van onze dromen
Hengelo Gld /Egmond/aan Zee 1979
Wanneer je de wind door de bomen
rondom de huizen hoort ruisen
dan zie je de zee voor je bruisen
de kust van het land van je dromen
Waar je ooit thuis bent geweest
en weer terug hoopt te komen
in dat land zonder huizen
grenzen, velden noch bomen
Waar ik alleen thuis ben
waar niemand zomaar kan komen
In dat land waar ik thuis ben
mijn liefste mag jij bij mij wonen
open de deuren en sluizen
zodat de liefde kan stromen
Luister mijn liefste
hoor jij ook het ruisen
van de wind door de bomen
Zie jij ook de zee voor je bruisen
de kust van het land van je dromen?
Het wonder ziet zichzelf 2002 08 09
Waves of playfulness
in endless motion
every wave a wonder
Het blijft maar komen
Het blijft maar stromen
Er komt geen einde aan
In stilte voltrekt zich het wonder
in eindeloos zwijgend bestaan
Alle dingen blijken bijzonder
Maar wie ziet het wonder?
De meeste mensen zien niet
het wonder dat zichzelf ziet
Mensen en dingen komen en gaan
in eindeloos zwijgend bestaan
Ieder mens, ieder ding een wonder
Er werd een kind geboren
Kritisch Kerstgedicht
Wie zorgt er voor het kind?
Haast alle vrouwen werken
Haast alle mannen werken
Haast niemand weet waarvoor
Iedereen lijkt rijk
Maar niemand heeft genoeg
Er heerst ook grote droefheid
Haast niemand weet waarom
Want iedereen is bezig
Van hier naar daar
Van hot naar haar
Haast niemand weet waarheen
*******
Er werd een kind geboren
Het had niets, bezat niets
Alleen vrede en vreugde
Eenvoud en liefde
Ik wou dat alle mensen
weer werden als dit kind
*******
We zijn als kind geboren
maar het kind in ons verloren
verloren in onszelf
Het kind wordt weer herboren
Herboren in onszelf
Herboren als een kind
Het kind wordt weer geboren
Wie zorgt er voor het kind?
1998, slot 2013 12 15
Oorspronkelijke titel: Toekomstbeeld? Een wereld zonder kinderen
Laatste vlucht van een zwaluw
2008 01 06 zondagmorgen bij het afscheid van een baan
Hoog in de onmetelijke lucht
bereidt de zwaluw zich voor
op zijn afscheidsvlucht
Zijn vertrek zet zich door
Van zijn plaats zal hij gaan
naar een ander bestaan
naar lichtere rustige streken
De zomer is hier nu geweken
Donkere sombere tijden
wil hij liever vermijden
Het verval en de neergang
duren hem al te lang
Eén zwaluw kan geen lente maken
moet daarom zijn inzet staken
Als teruggang zich gelden doet
is het tijd dat hij vertrekken moet
Opgang en bloei duurden lang
Na de opgang komt de neergang
Na de groei volgt het verval
De eerste tekenen zijn er al
Zelfs al breekt de zon nog door
bereidt hij toch zijn aftocht voor
Spreekt zijn reserves aan
als hij eindelijk moet gaan
In zijn werkzame leven
vliegt hij nog maar even
voor hij weg moet gaan
De herfst komt eraan
De herfst in zijn leven
heeft de zon nu verdreven
Seizoenen komen en gaan
in een eindig bestaan
Eén zwaluw kan de herfst niet keren
Te rank en teer om zich te verweren
tegen stormen van vergaan
Hij kan nu beter maar gaan
Zwaluwen komen in het voorjaar
en vertrekken in het najaar
Bij de opgang doen zij mee
Bij de neergang zeggen zij nee
Iedere vogel zingt
zoals hij is gebekt
Een trekvogel trekt
en volgt zijn instinct
Er komt een onrust in zijn lijf
die hem tot vertrekken drijft
Een roep van het bestaan
dat hij eindelijk moet gaan
Hij verlaat een dierbaar land
verbreekt een hechte band
Weldra volgt zijn afscheidsvlucht
hoog door de onmetelijke lucht
