Lentegedichten
Civis Mundi Digitaal #29
door Piet Ransijn
Opgedragen aan Saskia en Johannes
Van Gogh, Perzikboom in bloei
Lentegedicht
Zie eens naar de bloemen
en naar al wat leeft
Zie hoe schoon de Schepper
ze geschapen heeft
Bloesemtakken zingen
zachtjes neigend
van het grote wonder
dat zich zwijgend
overal voltrekt
in ons bestaan:
in ieder bloesemblaadje
kijkt ons de Schepper aan
En de vogels fluiten
vrolijk zingend
van het grote wonder
dat zich stil maar dwingend
overal voltrekt
in al het leven:
aan ieder nietig wezen
heeft God zijn ziel gegeven
Alles is vol luister en vol licht
De Eeuwige Geliefde kijkt ons aan:
in ieder stukje van het bestaan
een glimp van haar gezicht
Ilpendam 1977
Van Gogh, 1888, Bloeiend perenboompje
De lente hangt in de lucht
De lente hangt in de lucht
in een wiegende zucht
van de strelende wind
als het voorjaar begint
De winter moet wijken
voor warmte en licht
Donkere troebele tijden
verdwijnen uit zicht
De wereld verwarmt zich
in het opgaande licht
Troebele tijden zijn tijdelijk
verdwijnen weer geleidelijk
Vroege knoppen gaan open
of blijven nog eventjes dicht
Alles wordt opgenomen
in een groot opkomend licht
Vibrerende lente
De lente vibreert voelbaar
strelend in het prille voorjaar
hoorbaar trillend in de lucht
suizend in een zachte zucht
Zachtjes groeit haar gerucht
als vogels in glijdende vlucht
terugkeren uit warmere streken
nu de winter lijkt geweken
Een groot orkest is de natuur
Hemelse melodieën
klinken ongerept en puur
in eindeloze harmonieën
Vroege bloemen groeien zacht
Ontluikende sneeuwklokjes
buigen hun tere kopjes
Ze lijken bijna verlegen
Maar niemand houdt hen tegen
Hun groei kent ongekende kracht
Voortgedreven door de almacht
buigen zij eerbiedig en verlegen
2004 02 07
De lente begint
Het ruisende riet in de wind
zingt dat de lente begint
Talrijke takken en twijgen
blijven nog eventjes zwijgen
Knoppen zullen openbreken
als de kou is geweken
Lichte krachten bundelen zich
in een warmer wordend licht
Een licht en luisterrijk bestaan
komt uit de winterslaap vandaan
Het levenslicht ontwaakt
uit een sluimerende slaap
Prille tekenen van groei
beloven straks een volle bloei
Overal heeft het prille leven
nieuwe bezieling gekregen
Ontluikende levenskracht
fluistert teder en zacht
in het ruisende riet in de wind
dat een nieuwe lente begint
****
Vogels die van elkaar houden
gaan weer nestjes bouwen
Hippen gezellig en druk
vervuld van hun prille geluk
Ze vliegen af en aan
en halen overal takjes vandaan
Om samen een nestje te maken
doen zij zingend hun taken
Laten wij als vogels zijn
en het leven verlichten
In zorgeloos bewustzijn
zingende ons werk verrichten
2008 03 07
Vogels in de lente
Zie hoe de lente de winter verdringt
Hoor hoe een vogeltje zingt
Twee eksters bouwen een nest
Het nest wordt grondig uitgetest
Ze hippen en wippen erin en eruit
Met telkens een takje als buit
De lentezon dringt door de winternevel
Ganzen strijken in de uiterwaarden
neer: een prachtige plek op aarde
De zon komt door de morgennevel
De stralen vallen langs de gevel
Waar een stille aanbidder geniet
van het schoons dat hij ziet
2006 02 12 In de zon op het balkon
De lentelucht
Bloemen ontluiken in de zon
Ze zeggen dat de lente begon
De winter lijkt afgelopen
Bloemen gaan open
Als de zon meer schijnen mag
groeit het licht met de dag
De zon heft zich hoger omhoog
in steeds grotere lichtere boog
Vol beloften is de lentelucht
Voelbaar in iedere zucht
van de verfrissende wind
nu het voorjaar begint
Vernieuwende krachten
willen niet langer wachten
De lente tintelt in het bloed
en verjongt het gemoed
Met nieuwe frisse moed
sneller stromend bloed
en iedere dag
een glimlach
2008 02 15/16/18
De lente ontluikt
De lente ontluikt
Onder lichtende luchten
een weelde van bloemen en groen
Je ziet en je voelt en je ruikt
de ontluikende lente in lichtende luchten
in geuren van bloemen en groen
Het jeugdige leven ontluikt
Bloesems bloeien en groeien tot vruchten
en hoeven er niets voor te doen
2003 04 20 Pasen
Het was goed zoals het was
Het gras groeide
en de bloemen bloeiden
De zon scheen elke dag
en het regende geregeld
op het bloeiende gewas
Het was goed zoals het was
Tot we gingen denken en vergelijken
Ons kost wat kost wilden verrijken
en ons ongenoegen wilde niet meer wijken
Het gras groeide niet genoeg
Bloemen bloeiden te laat of te vroeg
De zon scheen niet genoeg
Veel te fel of veel te heet
Het regende te weinig of te veel
maar nooit precies genoeg
Totdat we onbevangen gingen kijken
ophielden met denken en vergelijken
en ons ongenoegen lieten wijken
Het gras groeide
en de bloemen bloeiden
De zon scheen elke dag
en het regende geregeld
op het bloeiende gewas
Het was weer goed
zoals het was
Van Gogh, Auvers sur Oise Graanvelden van Auvers
Dirk Kerst Koopmans, aquarel
Door het lage land
De hoeven liggen laag in het lege land
Met boeren voel ik vaak een diepe band
omdat ik ook een kind ben van het land
Een gouden gloed raakt aan het lage land
De lentezon ontmoet de heuvelrand
Vanuit de verte valt een glans over het land
Ik voel mij opgenomen in betoverd land
en vraag mij af: wat is er aan de hand?
De lentezon straalt over mijn geliefde land
Zwolle – Hattem – Loenen – Dieren - De Steeg 2001 02 13
Dauw in de morgen
Een door licht beschenen ziel
beweegt in ademloze verwondering
door een ongerept eindeloos landschap
overgoten door het morgenlicht
Ontelbaar druppels dauw weerspiegeld
in het morgenlicht verdampen langzaam
in de warmte van de morgenzon
2004 01 20
Een druppel dauw
Als een dauwdruppel
op de aarde gevallen
Geboren in het voorjaar
Verdampt in de zomer
Verwaaid in de herfst
In het midden van de winter
zachtjes op de aarde gevallen
als een sneeuwvlok
en gesmolten in de lentezon
2004 03 02
O Himmel über mir O Hemel boven mij
Wann trinkst du diesen Tropfen Tau Wanneer drink je deze druppel dauw
der auf der Erde Dingen niederfiel die op de aardse dingen naar beneden viel
Wann, Brunnen der Ewigkeit Wanneer, Bron van Eeuwigheid
wann trinkst du diese wunderliche Seele Wanneer drink je deze wonderlijke ziel
wieder in Dich zurück? weer terug in jou?
Nietzsche, Also sprach Zarathustra IV Mittags
Dauw in de morgenzon
De mist van de morgen
lost op in het prille zonlicht
Een vaag maar fraai gezicht
Geen plaats voor zorgen
om wat komt en wat was
Eeuwig in het Nu geborgen
vrij van dagelijkse zorgen
Druppels in het gras
verdampen in de zon
Zo gaat het leven:
het duurt maar even
Er komt een eind aan wat begon
Voor de ogen wijkt het wonder
Ook de zon gaat weer onder
Het licht verdwijnt
In de nacht die verschijnt
wordt alles geborgen
tot de volgende morgen:
Dauwdruppels in het gras
verdampen in de zon
**********
Gedachten spatten uiteen
als zeepbellen in de zon
Gevoelens verdampen meteen
waar je staat in de zon
Er lijkt niets blijvends te zijn
Misschien alleen het Bewustzijn
Maar bewustzijn is niet iets
En het is ook niet niets
Bewustzijn is ongrijpbaar
En je hebt er niets aan
Je kunt er bij tijd en wijlen
in vrede in verwijlen
Je kunt er in zitten en lopen
Altijd beschikbaar, altijd open
Altijd vrij, altijd Mij
Alles gaat eraan voorbij
Alleen dit Mij
gaat niet voorbij
2003 05 16
Lentelicht
De lente kondigt zich aan
in de winter van het bestaan
Het lentelicht laat zich niet doven
Wat ondergronds is komt nu boven
Laat het helder schijnen
Laat belemmeringen verdwijnen
Licht dat schijnt gaat niet verloren
Een nieuwe lente wordt geboren
Licht hoeft slechts te schijnen
er simpelweg alleen te zijn
en het leven groeit en bloeit
in de ruimte van het zijn
Nevel, mist en dauw verdwijnen
in een doorzichtig open zijn
dat zich met niets bemoeit
en alles in zijn licht laat zijn
Zoals de lentezon aanwezig is
voor wie of wat er ook maar is
Laat het in het leven schijnen
Laat het ik erin verdwijnen
Zingende vogel
Er zingt een vogel
door ons heen
En zij zingt
zeker niet alleen
Wel duizend
vogels zingen:
De lente komt
er weldra aan
Als knoppen
openspringen
uit een onuitputtelijk
en ongerept bestaan
****
Zing vogel zing
Zing vogel zing
Zing je lied
en doe je ding
Al weet je niet
waarom je zingt
voor wie het klinkt
wie het hoort
of wie het stoort
Zing vogel zing
zing je lied
en doe je ding
al weet je niet
waarom
De dageraad, Michelangelo, Graftombe Loren zo de Medici
Een voorbeeld van het dagen van het oude weten:
Ostara, godin van de lente, het oosten en de dageraad
Midden in de winter na 21 december neemt het licht weer toe van Kerst naar Pasen, in de lente.
Een nieuw jaar en een nieuwe dageraad breekt aan.
Ostara, Oster en Easter zijn etymologisch verwant aan het Oud-Indiase Usas, de naam van de godin van de dageraad. Ook de Romeinse godin van de dageraad Aurora. Bij de Grieken heet zij Eos, linguïstisch verwant met Eostre.
Eos wordt beschreven als een jonge, stralende, vruchtbare vrouw. Gevleugeld en rozenvingerig begeleidt zij de zon bij het begin van zijn reis door de hemel. Het Duitse Ostar betekent een beweging naar de opkomende zon, naar het oosten, waar de zon opkomt en is verwant aan de godin Ostara.
Ostara godin van de lente en de dageraad
Als we het jaar in termen van een dag beschrijven, past de winter bij de nacht en de lente bij de ochtend. Het begin van de lente is zo het moment van zonsopkomst in het oosten. Het oosten, de lente en de dageraad horen bij elkaar in de Indo-Europese talen etymologisch en ook qua symboliek. De dageraad is ook het moment van ontwaken, van onbewust naar bewust. De bewuste gedachten nemen het over van de onbewuste droombeelden. Dit past bij de lente en het oosten, dat geassocieerd wordt met het denken.
Voorlopers van Ostara
Er is een frappante klankgelijkenis tussen Eostre en de Babylonische Ishtar, en tussen Ostara en de Phoenicische Astarte. Tussen deze godinnen liggen honderden jaren. Toch is het de vraag of deze gelijkenis toevallig is. Toen de Phoeniciërs Astarte introduceerden op Cyprus ontstond daaruit de Griekse godin Aphrodite. Net als Inanna en Ishtar werd Aphrodite geassocieerd met de planeet Venus. Venus is de ochtendster die vlak voor zonsopgang zijn maximum aan helderheid bereikt en dus weer te vergelijken is met de dageraad.
Ishtar heette Inanna in Sumerië. Dat het hier om dezelfde godin gaat is duidelijk uit haar mythe van de afdaling in de onderwereld, die met enkele kleine wijzigingen exact zo wordt vertelt over Inanna. In dit verhaal daalt zij af in de donkere onderwereld om na grote beproevingen stralend te herrijzen. Deze dood en wedergeboorte past bij de lente.
Als we de komst van de lente vergelijken met de dageraad, dan kunnen we deze zien als het moment van de geboorte van de zon. We zien de zon van achter de horizon tevoorschijn komen. Ook de midwinter wordt aangeduid als tijdstip van deze geboorte. Dit is dan het moment van (her)schepping.
http://www.abedeverteller.nl/ostara