Gedichten over leven en sterven en leven na de dood

Civis Mundi Digitaal #33

door Piet Ransijn

Bij het artikel Religie en zingeving voor en na de dood

Een vraag aan mijn vader                    1999 06 27

 

In de lucht vliegen de vogels

Daarachter bewegen de wolken

Daarachter het hemelse blauw

Maar daarachter: wat zit daar nou?

 

Waar is mijn vader gebleven

sinds hij verdween uit dit leven?

Ik vraag aan de zon en de wind

waar ik hem vind, waar ik hem vind

 

Is hij versmolten met het heelal?

Of doolt zijn ziel bij de stal

waar hij tijdens zijn leven

de koeien zo vaak heeft bekeken?

 

Ik vraag het de vogels, de wolken

de koeien die net zijn gemolken

Ik vraag het de wind en de golven

die troostend het antwoord vertolken:

 

Waar hij zich ook heeft begeven

hij rust nu in vrede, heeft niet geleden

aanvaardde zijn dood als gegeven

dat onvermijdelijk hoort bij het leven

 

Leef in het heden

Laat het verleden

Laat hem in vrede

Leef in het heden

 

 

 

Dichtbij                                    2004 12 26 Na het heengaan van mijn moeder

 

Soms lijk jij zo dichtbij

dat ik je haast kan aanraken

en met je kan praten

Je kan zien, horen, voelen

zo dichtbij

 

Maar als ik mijn hand

naar je uitstrek

mijn blik of mijn stem

naar jou richt

tast ik in lege duisternis

waarin liefde oplicht

en waar vrede is

 

Zowel de dood als het leven

zijn door donkere stilte omgeven

In die stilte ben jij gebleven

de stilte voorbij dood en leven

 

Heengegaan maar waarheen? 2007 10 20

 

Waar zijn de zielen

die ons ontvielen?

 

Waar zijn zij heengegaan

die van ons zijn weggegaan?

Eén geworden met het Al

of ergens in het heelal?

 

Op verre astrale planeten

waarvan wij niet weten?

In lichtere ijle regionen

waar mensen niet komen?

 

Fijnstoffelijke energetische sferen

Zoals heiligen en mystici beweren?

Ergens in het eindeloze gewelf

verenigd met het diepste Zelf?

 

In sferen van licht opgegaan

ver van de aarde vandaan?

Of heel dichtbij, diep in ons hart

voorbij vreugde voorbij smart?

 

In diepe stilte en in vrede

is een soort dieper weten

een stil aanwezig en nabij zijn

in het diepst van ons bewustzijn

 

In diepe vrede zijn wij één

Het voelt daar niet alleen

Er is een vorm van samenzijn

in alomvattend bewustzijn

 

Donkere stilte                                   2003 10 21         

 

De slaap is de zuster van de dood

die wonderlijke stille reisgenoot

die zwijgend als een graf

ons thuisbrengt terug naar af

 

Een donkere stilte omgeeft het leven

Waarom zijn wij daar niet gebleven?

Waarom zijn wij daaruit gekomen

in een leven van dolen en dromen?

 

Want een droom is het leven

een fluctuatie in een duisternis

waardoor het leven is omgeven

in de stille grond van al wat is

 

Waar een gloed in verschijnt

wanneer het ik erin verdwijnt

Een ondoorgrondelijk stille kracht

omgeeft het leven als hogere macht

 

Het ik is van de troon geschoven

De stilte neemt het leven over

Alles wat gezien wordt en gehoord

komt uit die wonderlijke stilte voort

 

Als impulsen erdoorheen gaan

blijft de stilte stil, onaangedaan

Zal het leven voortbestaan?

Hoe zal het leven verder gaan?

We weten niet waarheen

Maar in de grond is alles één

 

Een vogel als het zinnebeeld  van de ziel die vliegt door werelden vol licht

 

Ons aller lot                                           2015 08 24

 

Uiteindelijk treft ons eenzelfde lot

ook als je gelooft in God

Het leven heeft een slot

Er kunnen wel verschillen zijn

in de mate van verdriet en pijn

en in de mate van bewustzijn

 

Wie goed geleefd heeft

om een ander geeft

en naar het goede streeft

kan terugzien op een leven

dat voldoening heeft gegeven

en vervulling van zijn streven

 

Wat is nu het vooruitzicht?

Gaan we naar een sfeer van licht?

Blijft dit voorlopig buiten zicht?

Of gaan we nergens heen?

Sterven we uiteindelijk alleen?

Verworden we tot afgekloven been?

 

Hoe zit het met de ziel en geest

Waarover je in wijze boeken leest?

Of is dit geloof voorgoed geweest?

Velen blijven desondanks gericht

Op een onuitroeibaar vergezicht

van stille werelden van licht

 

De visie van de wetenschap

is nu nog eng beperkt en krap

Maar weldra komt de grote stap

van de erkenning van de geest

en ziel zoals dat is geweest

in oude boeken die je leest

 

Er staat van alles in

dat ons vervult met zin

en aanraakt binnenin

Uit diepere subtiele lagen

zal het weten in ons dagen

als antwoord op veel vragen

 

De herfst van het leven          2015 09 10

 

De herfst komt eraan

De bloei zal weer vergaan

Vermoeid zie ik het aan

 

Wat is er nog gebleven

Van het bloeiende leven?

Wat valt nog na te streven?

 

De regen spoelt de zomer weg

De kippen raken van de leg

Wie hoort nog wat ik zeg?

 

Daarom schrijf ik mij te pletter

Maar wie leest nog mijn letters?

Klinkt het misschien ketters?

 

Zoals een dolend dromend kind

als een dwarrelend blad in de wind

zijn weg wel ergens vindt

 

Zo vindt wat ik doe en wat ik zeg

ook ooit wel ergens zijn weg

als ik mijn daden in Gods handen leg

 

Wie of wat hij ook mag zijn

Een niet te vatten bewustzijn

waarin wij leven bewegen en zijn*                              *Handelingen van de apostelen 17:28

 

Laat mij maar schrijven

soms wat overdrijven

opdat ons bij mag blijven

 

dat een grondeloos bewustzijn

bron en zin en doel kan zijn

van wat wij doen en zijn

 

Het leven met zijn beklemming

zijn sleur en zijn  gewenning

vindt per slot zijn bestemming

 

in een omvattend bewustzijn

waarin wij leven bewegen en zijn

en soms in een glimp van bewust zijn

 

 

 

Afscheid van een geestverwant          2007 09 15 

 

Jij lijkt bij ons vandaan gegaan

een eindeloze stilte ingegaan

Je werd die stilte, bent die stilte

In stilte zijn we bij jou in die stilte

 

Zoals een stem wegsterft

in een eindeloze verte

ben jij gestorven in de stilte

en te vinden in die stilte

 

Tot jouw voltooid verleden behoren

je talloos veel dankbare contacten

je vernieuwende bezielende gedachten

je inspirerende daden en woorden

 

In wezen heel dichtbij in stilte gehuld

eindeloos en vrij en in je Zelf vervuld

één geworden met de stilte Zelf

Die stilte is je wezenlijke Zelf

 

Je Zelf is tot zichzelf gekomen

Niets heb je meegenomen

Alles heb je achtergelaten

Je droeg je lot blij en gelaten

 

Tijdens je voltooide bestaan

heb je heel erg veel gedaan

heel veel voor anderen betekend

die niet op dit einde hadden gerekend

 

Een bloeiende boom, opeens geveld

dodelijk ziek, je dagen waren geteld

Dagen van consternatie

Dagen van acceptatie

 

Voor anderen vaak moeilijke dagen

Voor jou wellicht verlichte dagen

Het leven waarin je zoveel hebt gegeven

heb je gekregen en weer teruggegeven

Het was een prachtig geschenk

waar menigeen geregeld aan denkt

 

 

De tijd die ons rest                             2015 08 29 

 

We zijn misschien maar

korte tijd nog bij elkaar

Broers zijn omgekomen

Zwagers opgenomen

Bij een auto ongeluk

hadden we geluk

 

De tijd die ons nog rest

doen wij dus ons best

van zaken die ons raken

het beste te maken

 

Er rest ons een beperkte tijd

voor nog een beetje tederheid

Opeens kan alles anders zijn

Opeens kan het voorbij zijn

Maar de kans is klein

Voorlopig zullen we er zijn

Maak van elk moment

dat je er nog bent

wat ervan te maken is

al is er heel veel mis

 

Schenk iedereen vergeving

een beetje liefde en vertedering

Ook als het ons niet meeviel

En leef met hart en ziel

vanuit de diepste lagen

die ons altijd dragen

 

Niet vanuit emotie

maar vanuit devotie

in toegewijd bewustzijn

vanuit het essentiële zijn

 

 

 

Voorbij dit leven                      2014 08 04

 

Extremen van het leven

heb ik meegemaakt

met vrees en beven

heeft het mij geraakt

 

De dood is ook nabij gekomen

Heeft mij nog niet meegenomen

Twee broers zijn omgekomen

Soms zie ik ze dromen

 

Toen ik liefst naar bed wilde gaan

is mijn vader heel vroeg opgestaan*

Het was al licht om hem heen

terwijl de zon nog niet scheen

 

Waar zijn zij nu gebleven?

Leiden zij nu een geestelijk leven?

Een etherisch of astraal bestaan

vrij van verval, verwording en vergaan?

 

Toen ik droomde was het echt

Heb ik toen mijn grens verlegd?

Is mij toen een glimp gegeven

van voorbij dit aardse leven?

 

*Hij stierf ooit ’s morgens vroeg toen het licht werd

 Daarover ging een droom

 

Levende doden                      2014 09 06

                                                               Familiedag op de boerderij waar opa en oma woonden

Al die dierbare mensen

die dood zijn gegaan

Wat waren hun wensen?

Wat hebben ze gedaan?

 

Al die grote geleerden

Wat ze ook schreven

Wat ze ook beweerden

wat hebben we eraan

in het gewone leven?

 

Als je dood bent

niemand je meer kent

ben je overgegaan

Ogenschijnlijk

in een niet bestaan

of in een dodenrijk

 

Of leven we voort

door een nauwe poort

naar een dodenrijk

buiten ons bereik

een ander gebied

dat niemand ziet?

 

Waar zielen levend zijn

in gradaties van bewustzijn

Waar zij hun leven verwerken

aan zichzelf moeten werken

 

Of zijn zij een terugkeer

naar de aardse sfeer

aan het voorbereiden

aan gene zijde

van de ruimtetijd

in het licht der eeuwigheid?

 

Waar de ziel of de geest

in diepe stilte geneest

van de aardse kwetsuren

die hij had te verduren

Waar zij hun lessen leren

in hogere hemelse sferen

 

De non-lokale ruimtetijd

ligt buiten ons bereik

Soms dringen flitsen binnen

van voorbij de zinnen

 

Enkele mensen beweren

dat zij communiceren

met hun dierbare doden

Piëteit is hier geboden

 

Laat hen rusten in vrede

Gedenk hen in gebeden

Opdat de kosmische zegen

mag rusten op hun zielenleven