Onrust in de Franse vakbeweging

Civis Mundi Digitaal #37

door Jan de Boer

De Franse vakbeweging is Europees gezien niet sterk,  maar met stakingen op sleutelposities

heeft ze tot dusverre  vaak succes gehad. Niet eenvoudig voor betrokken partijen  want voordat er sprake is van onderhandelingen , staat men op de barricaden met duidelijk ingenomen posities  en dan is het een stuk moeilijker ook uit een oogpunt van geloofwaardigheid om samen te onderhandelen en tot een oplossing te komen. Dat kost veel tijd, dus veel geld ten koste van de economie, is zeer hinderlijk voor veel mensen. De vakcentrale  CFTD  heeft dat begrepen , is nu redelijk hervormingsgezind , onderhandelt voordat de barricaden opgericht gaan worden.

Maar de grootste vakvakcentrale de CGT, die de hete adem van de CFTD  in zijn nek voelt, zich bedreigd voelt als grootste vakcentrale, heeft een andere , zeer gevaarlijke weg ingeslagen , die van de radicalisering in een poging de grootste vakbond te blijven. De CGT mag dan nu nog de grootste vakcentrale zijn , zij heeft - eigen cijfers - slechts 2, 6 procent van alle gesalarieerden als lid en het extreem-rechtse Front National wint aan invloed ook binnen de CGT. Nog verontrustender wat betreft de radicalisering van de CGT is dat slechts de 51 procent van alle gesalarieerden nog vertrouwen in de vakbeweging heeft , een percentage dat jaarlijks daalt. Men vindt dat de vakbeweging te gepolitiseerd is, de economische realiteit en de werkelijke behoeften van de gesalarieerden slecht begrijpt. In hun ogen moet het terugbrengen van de werkloosheid de hoogste proriteit hebben. Kortom, zij verwachten dat de vakbeweging realistischer en nuttiger wordt.

In april 2016 is Philippe Martinez op het congres van de vakcentrale CGT in Marseille  vrijwel unaniem  voor een periode van drie jaar als algemeen secretaris van de CGT gekozen. Maar tot welke prijs ! De vroegere baas van de federatie van de metaalindustrie koos voor de dodelijke strategie van de radicaliteit . Achter de façade van een vakcentrale " geëngageerd, offensief en solidair"  bood  het aanblik van een belegerde vesting , steeds kwetsbaarder wat zijn basis betreft. Zich niet bezig houdend met de toekomst,bemoeide het congres zich alleen met de strijd op korte termijn tegen  de krakkemikkige Wet Arbeid van minister EL Khomri ,die zoveel veranderingen in de loop van een maand had ondergaan dat noch links, noch rechts zich hierin terug kon vinden. Martinez , op het oorlogspad, sloot geen enkele vorm van actie uit.ook geen langdurige stakingen  Toen hij zijn lijn uitzette : protesteren, voorstellen, bijeen brengen en mobiliseren , vergat hij slechts één woord: onderhandelen .....Martinez waagde zich zo op het terrein vande radicaliteit op het gevaar af dat hij door nog radicalere vertegenwoordigers afgetroefd zou worden. En inderdaad , wat betreft de resoluties en de uitgezette lijn op het congres voor de komende drie jaar, scoorde hij slechter dan welke voorganger van de CGT ook sinds het einde van de tweede wereldoorlog. Meer dan één derde van de daar aanwezige vakbonden, deels duidelijk trotskistisch extreem-links ,

herkende zich niet in zijn uitgezette lijn, vond deze te laf. Martinez moet dus  zijn vakcentrale CGT besturen met deze oppositie....... Hij moet zo ook de bijkomende schade veroorzaakt door zijn  onverzettelijkheid  regelen: een breuk met de vakcentrale CFDT, een oorlogsverklaring aan de - zoals hij zegt - zogenaamd linkse regering ........

De regering heeft inmiddels besloten de Wet Arbeid niet in stemming te laten brengen bij het parlement uit angst dat deze het daar niet zou halen, maar deze  zonder enige discussie bij decreet in te voeren. Dat heeft geleid tot een gezamenlijk front van de vakcentrales met bijbehorende manifestaties  met voorop de CGT. Die manifestaties met veel geweld en vernielingen zulen nog wel even duren, maar dan afzwakken. De CGT heeft al laten weten dat zij op alle fronten door gaat met de strijd. We kunnen dus nog heel wat verwachten aan stakingen ( zeker ook bij het spoor) en blokkades de komende tijd tegen het liberale regeringsbeleid van de "socialist" Hollande . En mocht wat waarschijnlijk is , politiek rechts de presidentsverkiezingen in 2017 winnen, dan zijn de rapen echt gaar !