Civis Mundi Digitaal #42
Onder het bewind van de nationalistische president Xi Jinping is de begroting voor defensie - een eufemisme voor oorlog - verveelvoudigd en zijn de spanningen in onder meer de Zuid-Chinese Zee flink toegenomen. In de Zuid-Chinese Zee liggen de Spratley-eilanden, vaak niet meer dan koraalriffen. China heeft ervan zeven bezet en omgetoverd tot militaire bases.
Deze zeven eilanden werden door China in de jaren 1980 - 1990 bezet om er weerstations te vestigen. De ombouw van deze koraalriffen tot echte eilanden begon in 2013.Nu zijn het militaire bases geworden met landingsbanen voor nu in totaal 72 jachtvliegtuigen, ondergrondse munitie depots en bases voor het afschieten van al of niet nucleaire raketten. Deze militarisering van de zeven eilanden staat haaks op de verklaring van Xi Iping die staande naast Obama in september 2015 zei, dat China niet van plan is om de Zuid-Chinese Zee te militariseren. Op 5 december jongstleden oordeelde het Chinese ministerie van defensie echter dat ’de plaatsing van militaire installaties ten dienste van burgerlijke doelen voor zelfverdediging volkomen legitiem is’. Pikant is dat van deze zeven eilanden er vier in internationale wateren liggen en drie in een exclusief voor de Filippijnen economische zone. Vietnam, de Filippijnen, Taiwan en Maleisië bezetten vijftien andere koraalriffen van de Spratley-eilanden.
Chinese machtshonger
Bevreesd voor een steeds verdere Chinese machtshonger vroegen de Filippijnen arbitrage aan bij het Permanent Hof van Arbitrage in Den Haag dat op 12 juli 2106 oordeelde dat de Chinese eis op het belangrijkste deel van de Zuid-Chinese Zee op geen enkele juridische grond berust en dat de Chinese activiteiten in de Filipijnse zone de soevereine rechten van dat land overtreden. Xi Jinping heeft er zijn schouders voor opgehaald......de militarisering van deze eilanden stellen China in staat om de hele Zuid-Chinese Zee met vliegtuigen te controleren en te domineren, er een kustbewaking te installeren en vooral ook zijn met nucleaire raketten bewapende duikboten vanuit de Chinese basis op het eiland Hainan ongemerkt de Chinese zee en de Stille Oceaan te laten bereiken. Zo beheerst China de hele Zuid-Chinese Zee en de daar drukbevaren scheepvaartroutes en beschermt het ook de enorme steenkool-importen vanuit Australië. De grote handelsbelangen met China enerzijds en de vriendschap met de Verenigde Staten anderzijds confronteren Australië met een delicate politieke spagaat. De grote bestelling van onderzeeboten in Frankrijk door Australië dezer dagen in het kader van de in een ’witboek’ weergegeven versterking van de Australische defensie heeft direct forse kritiek van China opgeleverd wat weer diplomatieke onrust in Australië opriep.
Regionale oorlog in Oost-Azië?
Om Zuid-Oost Azië verder binnen haar machtssfeer te brengen en te houden, vergroot China met succes haar invloed in Laos en Birma dat haar een opening naar de Indische Oceaan kan opleveren en verder het vijandige Vietnam kan isoleren dat ook een aantal bewoonde koraalriffen van de Spratley-eilanden bezit. Belangrijk ook voor China is de positie van de Pijplijnen waar nu de gewelddadige dictator Duerte heerst, die Obama uitmaakte voor ’hoerenzoon’ ( Donald Trump heeft hem als ’ krachtige leider’ al uitgenodigd op het Witte Huis ) en toenadering tot China heeft gezocht waardoor mogelijkerwijs de daar gelegerde Amerikaanse troepen een minder zekere toekomst tegemoet gaan.
Met verdere spanningen rond de delicate positie van Taiwan en eilandjes met Japan en provocerende opmerkingen van Trump: (Taiwan is voor mij een zelfstandig land en geen illegaal afgescheiden provincie van China), en Japan en Zuid-Korea moeten nucleaire mogendheden worden....is een tenminste regionale oorlog in Oost-Azië verre van uitgesloten.