Marco Polo herontdekt in Italië

Civis Mundi Digitaal #70

door Jan de Boer

Het is vooral mee aan Marco Polo te danken dat China ontwaakte en zich openstelde voor de rest van de wereld. De verhalen van de Venetiaanse koopman, geschreven in 1295 in de gevangenis van Genua na zijn terugkomst uit China hebben grote gevolgen gehad voor heel Europa. Michele Geraci, tot voor kort professor financiën aan de universiteit van Shanghai, is ook teruggekeerd uit China en net als Marco Polo wil ook hij zijn landgenoten overtuigen van zijn belangrijke ontmoetingen in China en mogelijkheden die China Italië kan bieden. Hij vond een uiterst willig oor bij Mateo Salvini, de leider van de rechts extreme Liga die hem benoemde tot onderminister voor economische ontwikkeling in de Italiaanse regering. Geraci droomt er nu van om alle deuren van Italië open te zetten voor zijn Chinese vrienden. Hij liet onlangs weten dat Italië dit jaar een memorandum met China tekent dat Italië in Europa tot het speerpunt maakt van het Chinese gigantische infrastructuurproject "One Belt One Road" dat het Verre Oosten met Europa moet verbinden via een massaal investeringsprogramma in spoorwegen, luchtvaart, de ruimte en cultuur. Geraci breekt zo met de politiek van vorige Italiaanse regeringen, maar ook met de Europese Unie die tot dusverre erg gereserveerd tegenover dit project staat en verder natuurlijk ook met de Verenigde Staten van Donald Trump die een openlijke handelsoorlog met China voert. Begin oktober van dit jaar liet de economische raadgever van het Witte Huis, Larry Kudlow, weten dat zijn land overleg met de Europese Unie voert om een coalitie op economisch gebied te vormen tegen China.

Het moet gezegd worden, dat Europa het geprivilegieerde doelwit van Peking is. Philippe Escande laat in " Le Monde" weten dat Europa 60 procent van de buitenlandse investeringen ontvangt tegen slechts 25 procent in de Verenigde Staten en 15 procent in Azië en Afrika. Vandaar, laat hij weten, het grote belang van deze nieuwe "zijderoutes" om deze Chinese aanwezigheid te consolideren met ook spectaculaire operaties zoals in de laatste drie jaar de koop (38 miljard euro) van de Zwiterse chemiereus Syngenta door Chem-China die ook in deze periode de Italiaanse bandenfabriek Pirelli inlijfde.

Geraci die het merendeel van de meest bekende Italiaanse industrieën naar het buitenland zag vertrekken, ziet met een welwillend oog de Chinese belangen en wil graag dat Peking in dat kader de Italiaanse vliegmaatschappij Alitalia redt en van de haven van Venetië een Chinees bruggenhoofd maakt net zoals een paar jaar geleden de haven van Piraeus (Griekenland) die nu grotendeels in handen is van het Chinese Staatsbedrijf Cosco.

De Italiaanse regering van de extreemrechtse Liga en de linkse anti-systeem Vijf Sterren Beweging van Beppe Grillo heeft nu de grootste moeite om met de beloften van beide partijen een verantwoorde begroting voor 2019 op te stellen. Het heeft de financiële "hulp" van China broodnodig en weigert het gevaar te zien van de Chinese valstrik van economische afhankelijkheid waar veel Aziatische en Afrikaanse landen in zijn gelopen en daar niet of heel moeilijk uit weten te ontsnappen. Binnen niet al te lange tijd kan de moderne Marco Polo: Michele Geraci, de Chinese boten in de haven van Venetië hun lading zien lossen zoals dat in de veertiende eeuw ook plaats had.

Europa moet op zijn tellen passen. Uit kortzichtigheid al grotendeels afhankelijk van China van voor de derde industriële, digitale revolutie noodzakelijke grondstoffen, koopt China op grote schaal landbouwgronden in Europa op, wordt (mede)eigenaar van (middel) grote bedrijven en probeert met succes vooral in de Oost-Europese landen van de Europese Unie dankzij investeringen via de nieuwe "zijderoutes" steun te vinden voor haar agressieve buitenlandse politiek. Nog even en dan is door een gebrek aan een duidelijke en vastberaden Europese politiek het Oude Continent de pineut en wordt het in de praktijk een soort Chinese vazalstaat.