Het bewind van Poetin wankelt

Civis Mundi Digitaal #88

door Jan de Boer

Iets meer dan een jaar geleden werd Poetin opnieuw als president gekozen waarbij hij beloofde, dat de armoede in het land in 2024 als zijn mandaat afloopt, gehalveerd zou zijn. Alles wijst erop dat dit een loze belofte is. Volgens op 30 juli van dit jaar gepubliceerde officiële statistieken van het instituut Rosstat stijgt het aantal armen nog steeds. Het zou nu bijna 21 miljoen mensen betreffen, die rond moeten zien te komen met 10.753 roebel ( 152 euro) per maand : verreweg onvoldoende voor een ook maar enigszins fatsoenlijk leven. Sinds 1990 heeft Rusland nog nooit zo’n lange periode van verarming gekend. De minst bedeelden zijn de eerste slachtoffers, maar ook de middenklassen hebben er danig onder te lijden. De armen  wonen voornamelijk in de provinciesteden en de dorpen, zijn vooral arbeiders die een familie moeten onderhouden.

Van de door Poetin beloofde ‘nationale projecten’ met massale investeringen in de infrastructuur (wegen, ziekenhuizen, scholen…, die tijdens zijn bewind mee door een enorme corruptie nooit onderhouden of zelfs gesloten zijn) is nog weinig of niets te zien. Onvoldoende economische groei en een recente verhoging van de BTW van 18 naar 20 procent zijn daarvoor ook geen goede voorwaarden. Geen wonder dat deze armoede en dit toenemend verval in de regio’s tot openlijk gemor en verzet lijdt. De liberale voorzitter van de Rekenkamer, Alexeï Koudrine, heeft publiekelijk gewaarschuwd voor het risico van een sociale explosie.

In de grote steden als Moskou en St.Petersburg is de sociale situatie beter, maar daar broeit het ook en nemen politieke manifestaties tegen het autoritaire, corrrupte regime van Poetin hand over hand toe. De Russische grondwet verbiedt een éénpartij-staat en daarom worden de uiteindelijk altijd Poetin steunende communistische partij, de liberale nationalistische partij samen met de partij Rechtvaardig Rusland gedoogd. Het Russische parlement, de Douma, bestaat dan ook uit alleen maar ja-knikkers. In de praktijk is Rusland dus een éénpartij-staat.

Oppositie

Poetin is doodsbenauwd voor zijn werkelijke politieke tegenstanders met als boegbeeld Alexeï Navalny, die regelmatig opgepakt wordt en door het Kremlin begin dit jaar vergiftigd en bijna vermoord was. In september dit jaar worden verkiezingen gehouden voor de Douma in Moskou, en verder voor een achttiental gouverneurs in de regio’s. Het kamp van Poetin heeft in dat kader op 16 juli een radicale beslissing genomen: het verhinderen van iedere onafhankelijke kandidaat om aan deze verkiezingen deel te nemen.

De aan het handje van Poetin lopende Kiescommissie van Moskou zegt dat de . onafhankelijke kandidaten niet voldaan hebben aan de voorwaarden om aan de verkiezing deel te nemen , in de eerste plaats de verplichting de handtekeningen van 3 procent van de kiezers in het kiesdistrict waar zij zich zouden willen presenteren te hebben. Tegen alle verwachtingen in slaagden de kandidaten er toch in deze verzwaarde kiesdrempel te halen dank zij de mobilisate van honderden vrijwilligers die gedurende een maand de straten in Moskou hebben bewerkt. Maar de autoriteiten en de kiescommissie  van Moskou besloten achter gesloten deuren dat de door de kandidaten ingeleverde dossiers voor geen meter deugden en dus ongeldig waren. In andere grote steden met name ook in St.Petersburg heeft zich hetzelfde afgespeeld.

Zelfs als de Douma niet zo’n belangrijk instituut is, heeft de verkiezing van drie of vier oppositiekandidaten voor het imago van de macht een desastreus effect. En afgezien daarvan is het uitermate onaangenaam voor een instituut  dat in alle ondoorzichtigheid een budget van meer dan 35 miljard euro beheert.

De politieke manifestaties tegen het bewind van Poetin gaan door en krijgen steeds meer steun ook van kandidaten van de tot dusverre Poetin getrouwe oppositie. Mochten deze zich politieke tegenstanders zich verbinden met de groeiende sociale onvrede, dan heeft het bewind van Poetin weinig toekomst meer.

Onderdrukking van vrouwen

Daarbij komt ook dat de Russische vrouwen meer dan genoeg krijgen van het totaal ondergeschikt zijn aan hun vaak ook te veel wodka consumerende mannen. Het proces tegen de drie zusters Krestina, Anguelina en Maria die hun beul, hun vader, uit zelfverdediging vermoordden, heeft in Rusland, waarin ‘ metoo’ gewoonlijk als een westerse gril wordt afgedaan, grote opschudding gewekt. Meer dan 80 procent van de vrouwen in de gevangenis die zijn veroordeeld voor moord, zijn slachtoffer van geweld door hun echtgenoot of een familielid. Volgens officiële statistieken zijn er jaarlijk 16 miljoen slachtffers van huiselijk geweld. Betogingen door feministische organisaties ter ondersteunng van de drie zusters zijn verboden uit angst dat elk debat met een politieke teneur niet gecontroleerd kan worden.

Niet vergeten dient ook te worden, dat  onder toeziend oog van een narcistische, zich graag uiterst viriel tonende Poetin en  toegejuicht door de orthodoxe kerk de Russische Staat  in 2017 zijn wetboek van strafrecht heeft herzien in die zin dat huiselijk geweld voor de eerste keer niet langer als een strafbaar feit wordt gezien...

Steeds meer Russische vrouwen pikken dit huiselijk geweld niet meer. En waar wereldwijd vrouwen zich voor veranderingen in hun samenlevingen met name wat betreft geweld inzetten, mogen we gelukkig constateren dat hun rol daarbij vaak beslissend is. Wanneer de Russische vrouwen in opstand komen tegen de dominantie van hun mannen en van de Russische Staat, en zich verbinden met de politieke tegenstanders van Poetin en daarmee een leidende rol gaan spelen bij de groeiende sociale onrust, geef ik geen cent meer voor een blijvende toekomst van president Poetin.