Civis Mundi Digitaal #95
De autoriteiten in Frankrijk proberen hun logistieke tekortkomingen te maskeren met flexibele wetenschappelijke argumenten, met name betreffende het gebruik van maskers en toepassing van testen voor het vaststellen van besmetting.
De vroegere minister van volksgezondheid van de regering Macron, Agnès Buzyn, waarschuwde de regering al in januari voor de komende coronavirus-tsunami. Zij sprak over een « maskerade » om gemeenteraadsverkiezingen te organiseren aan de vooravond van de algemene « confinement », de totale isolering. Deze term, aangepast aan de woorden van Richard Ferrand, voorzitter van het parlement, is ook van toepassing op het interview dat hij gaf aan een journalist van het dagblad Le Monde. Uitgenodigd om het grote aantal besmette volksvertegenwoordigers en de genomen maatregelen tegen de verspreiding van het virus te becommentariëren, zei hij: « Zelfs als het woord cluster niet gebruikt is, moeten we daarover niet ruziën. Wij hebben twee weken geleden, net voor de parlementaire pauze, zeker een epidemische haard gehad. Er is epidemiologisch onderzoek gedaan om te weten wie contact met wie heeft gehad om de personen die contact hebben gehad met de zieken te waarschuwen. Nu is zelfs het begrip cluster verdwenen, omdat met de nu afgekondigde fase 3 de circulatie van het virus het hele land betreft. »
Uit epidemiologisch oogpunt is deze verklaring meer dan verbazend. « Wij hebben zeker een epidemische haard gehad » erkent de op drie na belangrijkste persoon van de Franse Staat. Het gebruik van de verleden tijd is een verstandsverbijstering. Het is alsof men zegt: « Wij hebben zeker een epidemische haard gehad in de Oise (= ten noorden van Parijs) na de besmetting van verscheidene personen op de militaire basis van Creil ». Of ook: « Wij hebben zeker een epidemische haard gehad in Mulhouse (= Elzas-Lotharingen) als gevolg van een bijeenkomst van 2500 personen van een evangelische gemeente. » Maar deze twee clusters gaan bij gebrek aan passende matregelen door met het verbreiden van het virus in heel Frankrijk en we kunnen er ongelukkigerwijze van uitgaan, dat zij veel bijgedragen hebben aan de realiteit van de zeer onrustbarende epidemiologische situatie die Frankrijk op dit moment kent.
Er is zelfs een cluster bij de volksvertegenwoordigers in het parlement. Op dit moment is 5 procent van alle parlementariërs besmet, doordat ze zich ongedisciplineerd niet aan de door hun zelf aangekondigde maatregelen ter bestrijding van het virus hebben gehouden.
Het lijkt erop dat de politieke autoriteiten zich bij een algemene, gelijkmatige verbreiding van het coronavirus over heel het land hebben neergelegd. Niets is gevaarlijker dan dat. Bepaalde regio’s en steden zijn meer getroffen door het virus dan andere gebieden. Dus is het de hoogste tijd om maatregelen te nemen om een veralgemenisering van het virus tegen te gaan. Nu eindelijk, maar veel te laat, de sanitaire noodtoestand is afgekondigd, kunnen passende maatregelen genomen worden.
Waar de overheid had verzekerd dat er voor iedereen maskers in voldoende mate beschikbaar waren, wordt nu ontdekt dat er een nijpend gebrek aan is. Niet alleen in ziekenhuizen en voor huisartsen, maar ook in verzorgingstehuizen, waar het personeel grotendeels zonder masker moet werken. Dat geldt ook voor iedereen van gevangenisbewaarders tot personeel van postkantoren, die daarom nu gesloten zijn. En ineens wordt er van regeringszijde gezegd dat maskers met uitzondering van zorgpersoneel nergens voor dienen… Ook niet voor een geïsoleerde familie waarvan één van leden ziek maar niet getest is, en dus op doktersadvies thuis moet blijven? Ik kan een veelvoud van dit soort voorbeelden geven.
Hetzelfde geldt voor de testen. Waar gezegd was dat er geen enkel probleem voor de aanschaf van testen was, ervaren we nu dat ze maar druppelsgewijs geleverd worden. De regering laat weten, nu fase 3 is ingegaan, dat deze testen geen nut hebben voor zieken die het niet in ziekenhuizen opgenomen worden… Maar in gesloten instellingen als verzorgingstehuizen, opvangcentra voor jongeren en gevangenissen kan een test toch besmette personen isoleren, ook al weet je dat deze testen niet voor de volle honderd procent betrouwbaar zijn.
Test of geen test, het isoleren van mogelijk besmette personen is fundamenteel. Hetzij in een afgesloten vertrek, als de woning dat ruimtelijk toestaat, hetzij zoals in China in een ontvangstcentrum onder controle van zorgpersoneel. Nu de sanitaire noodtoestand is afgekondigd moeten hotels, vakantiecentra etc. gevorderd worden om mensen een plek te geven die geen mogelijkheden hebben om zich thuis te isoleren. Dat geldt ook voor daklozen, waarvan overigens al een groot deel besmet is met het coronavirus.
Het is de enige manier om een vermenigvuldiging van clusters binnen de familie of instellingen te vermijden.
Samengevat: de Franse regering loopt steeds achter de feiten aan en maskeert ernstige materiële logistieke tekortkomingen met zogenaamde medisch-wetenschappelijke flexibele argumenten. De regering heeft in de laatste maanden niet geprofiteerd van de mogelijkheid om voldoende maskers en tests aan te schaffen en een ziekenhuissysteem op poten te zetten voor het geval dat een pandemie het land treft. Dat ziekenhuissysteem lijdt sinds jaren ernstig onder bezuinigen (zo is bijvoorbeeld het aantal bedden per 1000 inwoners teruggebracht van 11 in 1975 tot 6,5 in 2013). De Franse politiek geeft met betrekking tot het coronavirus hetzelfde beeld als op andere gebieden: een mengsel van amateurisme, improvisatie en arrogantie. Hoe lang gaat deze maskerade nog duren?