Herfstgedicht: Welkende pioenen

Civis Mundi Digitaal #116

door Jan Chris Jansen

                               Voorbij is weer het kortstondig seizoen

                                   Van de majesteitelijk bloeiende pioenen.

                               Wat heb ik genoten van hun luisterrijke

                                  Weelde van roze en wit. Nu rest slechts

                               Het geleidelijk verwelken en vergaan.

                                  Ook dat laatste zieltogen kan nog bogen

                              Op eigen pracht. Dat zag ik met eigen ogen

                                 Aan mijn moeders sterfbed. Het zachte

                              Uitgaan van haar laatste adem. Als ik toch

                                 Op mijn tijd zo waardig sterven mocht.

                                                            */*

                                                 Jan Chris Jansen